آنچه ممكن است يك راه حل مقرون به صرفه باشد هميشه آنطور كه به نظر مي رسد نيست. من درگير طراحي لوله كشي يك مركز مسكوني هشت طبقه در كمبريج، ماساچوست بودم، جايي كه معمار اصرار داشت كه از لوله هاي پلي وينيل كلرايد (PVC) براي سيستم هاي بهداشتي و طوفاني استفاده كند. معمار خود را متقاعد كرده بود كه لوله‌هاي پي وي سي، بر اساس هزينه هر پاي خطي، بسيار ارزان‌تر از چدن و مس است كه در نظر گرفتن چدن به عنوان مصالح ساختماني براي پروژه‌اش مضحك بود. او با توجه به اينكه طول لوله‌هاي Cast iron حدود يك چهارم هزينه‌هاي چدن بدون هاب است، در تفكر خود كاملاً موجه بود. لوله بازكني تهران
نگراني اصلي من در آن زمان، عدم تضعيف صدا در PVC بود. در نهايت موفق شدم معمار را متقاعد كنم كه لوله كشي چدني از زيرزمين تا طبقه دوم را بپذيرد. از آنجايي كه طبقه اول شامل تمام فضاهاي عمومي و مناطق زندگي مشترك بود، معمار اعتراف كرد كه صداي جريان آب كه از طريق لوله‌هاي بهداشتي و طوفان مي‌گذرد غيرقابل قبول است. در نگاه قبلي متوجه شدم كه احتمالاً مي‌توان از لوله‌هاي چدني براي تمام بالابرهاي عمودي تا طبقه هشتم با هزينه تقريباً مشابه PVC استفاده كرد و نتايج بسيار كم‌صداتري داشت. مقاله زير مقايسه كمي و كيفي تاسيسات پي وي سي و چدني است.
تا كنون نظري ثبت نشده است
نحوه استفاده از اسید لوله بازکن و خطرات آن